Przepuklina w bliźnie pooperacyjnej – charakterystyka i przyczyny powstawania
W odróżnieniu od innych rodzajów przepukliny, ta pooperacyjna powstaje po różnego rodzaju zabiegach chirurgicznych – wypukłość zawierająca worek przepuklinowy wraz z zawartością (najczęściej fragmentem jelita) pojawia się wówczas w bliźnie pooperacyjnej. Proces gojenia się tkanek i tworzenia się trwałej blizny pooperacyjnej jest czasochłonny, dlatego też osoby po operacjach są szczególnie narażone na powstawanie przepukliny – to jedno z możliwych powikłań.
Przyczyny powstawania przepuklin pooperacyjnych
Bezpośrednią przyczyną pojawienia się przepukliny w bliźnie po operacji jest wzrost ciśnienia w jamie brzusznej przy jednoczesnym osłabieniu ciągłości powłok brzusznych, co jest charakterystyczne dla osób po operacjach na tym obszarze ciała.
Dodatkowe czynniki, które mogą mieć wpływ na powstanie przepukliny pooperacyjnej:
- Rozległość operacji oraz związana z tym długość linii cięcia.
- Infekcje rany oraz nieprawidłowości w procesie gojenia się.
- Zbyt wczesna pionizacja po zabiegu.
- Nadwaga i otyłość.
- Podeszły wiek.
W zależności od sytuacji, do powstania przepukliny pooperacyjnej może dojść nawet na skutek kichania lub w efekcie uciążliwych zaparć. Bardzo często jest to jednak efektem dźwigania zbyt ciężkich przedmiotów (szczególnie niedługo po zabiegu), a także innego rodzaju wysiłek zwiększający ciśnienie wewnątrz jamy brzusznej. Zdarza się, że do powstania przepukliny w starej bliźnie może dojść na przykład w trakcie porodu naturalnego na skutek parcia.
Przepuklina pooperacyjna – objawy
Symptomy powstania przepukliny pooperacyjnej są bardzo podobne do objawów przepukliny brzusznej niezwiązanej z operacją – w tym wypadku jednak przepuklina pojawia się dokładnie w bliźnie pooperacyjnej.
Przepuklina pooperacyjna może być niewielka i lekko wyczuwalna albo mieć formę sporego wybrzuszenia – to kwestia indywidualna. Każda wypukłość lub wybrzuszenie, jakie pojawiają się w obrębie brzucha, pachwin lub właśnie w obrębie blizn, powinny zostać skonsultowane z lekarzem, gdyż mogą to być właśnie typowe objawy przepukliny.
Symptomy towarzyszące przepuklinie pooperacyjnej:
- Uczucie ciągnięcia, dyskomfortu w okolicy uwypuklenia.
- Dolegliwości bólowe – szczególnie podczas wzmożonej aktywności ruchowej.
Jeśli podejrzewasz u siebie obecność przepukliny w bliźnie, koniecznie skonsultuj się z lekarzem – każda przepuklina stwarza zagrożenie uwięźnięcia, co jest stanem zagrażającym zdrowiu, a nawet życiu, ponieważ może wówczas dojść do całkowitej niedrożności jelit. Z tego względu warto odwiedzić specjalistę, który na podstawie badań i objawów zaproponuje optymalny sposób leczenia.
Leczenie przepukliny pooperacyjnej
Niestety przepuklina nie zniknie samoistnie. W zależności od jej wielkości i stopnia uciążliwości, można podjąć decyzję o leczeniu.
Dostępne sposoby leczenia przepukliny w bliźnie:
- Operacja chirurgiczna klasyczną metodą – to zabieg, który wymaga wykonania nacięcia powłok brzusznych. Jest to zabieg inwazyjny, który wiąże się z dłuższym okresem rekonwalescencji.
- Operacja laparoskopowa – odbywa się poprzez kilka niewielkich nacięć. To mniej inwazyjna metoda, po której pozostają drobne blizny.
- Operacja z użyciem robota chirurgicznego – nowoczesna metoda laparoskopowa, która wykorzystuje niezwykle precyzyjne działanie robota chirurgicznego.
Po usunięciu przepukliny pooperacyjnej tkanki zszywane są zazwyczaj techniką beznapięciową. Możliwe jest również zastosowanie specjalistycznych siatek wzmacniających tkanki. Oba rozwiązania zmniejszają ryzyko nawrotu przepukliny.
Możliwe powikłania nieleczonej przepukliny w bliźnie:
- Powiększanie się wybrzuszenia.
- Nasilanie się objawów.
- Uwięźnięcie przepukliny, które objawia się wzdęciem, zatrzymaniem gazów i możliwości wypróżnienia się. Stan ten wiąże się z niedrożnością jelit, co stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia i życia.
Niewielka przepuklina, która jest odprowadzalna (pod wpływem nacisku wypukłość wraca do wnętrza jamy brzusznej), zazwyczaj nie wiąże się z koniecznością pilnego przeprowadzenia operacji. Nie oznacza to jednak, że dolegliwość tę można bagatelizować. Decyzję o ewentualnym leczeniu najlepiej podjąć wspólnie z lekarzem.
