Znamię błękitne – co to takiego?
Znamiona błękitne to jeden z rodzajów znamienia barwnikowego – jego nazwa nie jest przypadkowa, gdyż rzeczywiście ma ono niebieskawy odcień. Znamiona błękitne mogą występować praktycznie na dowolnym obszarze skóry, ale najczęściej można zauważyć je na skórze dłoni, stóp, grzbietu lub twarzy. Zmiana ta ma przeważnie niewielką średnicę i jest twardawa w dotyku.
Czy znamię błękitne jest niebezpieczne?
Wiele osób zadaje sobie to pytanie. Najlepiej jednak zadać je specjaliście – badaniem znamion zajmuje się dermatolog. To ważne o tyle, że tylko lekarz będzie w stanie ocenić, czy rzeczywiście masz do czynienia ze znamieniem błękitnym, czy może raczej ze zmianą skórną innego typu. Na podstawie dokładnego badania dermatoskopem, można zaklasyfikować znamiona do dalszej obserwacji lub do usunięcia.
Przeważnie znamiona błękitne nie są groźne, ale zdarzają się również znamiona o złośliwym charakterze. To dlatego tak ważna jest profesjonalna diagnoza – tym bardziej, że można wymienić kilka rodzajów znamion błękitnych:
- Zwykłe – zazwyczaj niewielkie, twardawe i o niebieskawym zabarwieniu. Występuje najczęściej na odsłoniętych obszarach skóry, które są często wystawione na promieniowanie UV.
- Bogatokomórkowe – znamię błękitne tego typu może mieć większą średnicę (nawet do trzech centymetrów) i nieregularny wygląd.
- Złośliwe – znamię błękitne złośliwe zazwyczaj dość szybko rośnie i może osiągać średnicę do kilku centymetrów. Jego charakterystyczną cechą jest też guzkowaty wygląd. Znamię błękitne złośliwe to jedna z form czerniaka – złośliwego nowotworu skóry.
Dostrzegasz u siebie znamię w błękitnym, popielatym lub granatowo-czarnym kolorze? Wybierz się na badanie dermatologiczne – najprawdopodobniej to nic groźnego, ale zawsze warto poznać opinię specjalisty i razie potrzeby wdrożyć odpowiednie leczenie.
Dlaczego powstają znamiona błękitne?
Znamiona błękitne najczęściej powstają już na etapie życia płodowego albo we wczesnym dzieciństwie – jest to rodzaj zaburzenia w rozwoju skóry, a konkretniej efekt nagromadzenia się w jednym miejscu zbyt dużych ilości melanocytów, które odpowiadają za zabarwienie skóry.
Znamię błękitne – leczenie
Proces leczenia znamion błękitnych i jakichkolwiek innych znamion barwnikowych jest uzależniony od ich diagnozy, jak również od ich wielkości i lokalizacji. Warto zacząć od:
- Samodzielnego obejrzenia znamion i zastanowienia się nad tym, czy w ostatnim czasie lub na przestrzeni lat ich wygląd uległ zmianie. Niepokojącym sygnałem może być szybkie tempo wzrostu znamienia, zmiana jego kształtu, struktury, grubości lub pojawienie się owrzodzenia.
- Konsultacji dermatologicznej – przyglądanie się znamionom w domowym zaciszu nie ma jej zastąpić, ale przygotować do rozmowy z lekarzem, który na pewno spyta o to, czy wybrane znamiona są obecne na skórze od dawna i czy ich wygląd ulegał zmianie. Podczas wizyty najprawdopodobniej wykonane zostanie badanie dermatoskopem, który pozwala na oglądanie zmian skórnych w bardzo dużym przybliżeniu.
W zależności od tego, czy znamiona zostaną uznane za niegroźne, czy też za potencjalnie złośliwe, konieczne może okazać się:
- Usunięcie znamiona błękitnego – zabieg ten jest polecany wówczas, gdy znamię budzi wątpliwości lekarza lub w sytuacji, gdy znajduje się w wyeksponowanym miejscu i stanowi problem natury estetycznej. Niektórzy zastanawiają się, jeśli posiadają od dawna znamię błękitne, czy usuwać je, skoro nie daje żadnych objawów. Decyzję należy uzależnić od oceny lekarza, jak również od tego, czy znamię w jakikolwiek sposób przeszkadza.
- Wykonanie badania histopatologicznego – odbywa się po usunięciu zmiany skórnej. Dopiero badanie histopatologiczne pozwala na ostateczne ustalenie charakteru znamienia.
Ponieważ znamiona błękitne powstają najczęściej jeszcze na etapie życia płodowego lub w bardzo wczesnym dzieciństwie, działania profilaktyczne nie mają tu zastosowania. Istotne znaczenie ma jednak ochrona przeciwsłoneczna, unikanie mocnego słońca, stosowanie kremów z filtrem UV oraz niekorzystanie z solarium – działania te mają wpływ na zmniejszenie ryzyka zezłośliwienia znamion skórnych i na wystąpienia czerniaka.
